Zo, met deze titel heb ik je wel te pakken he ? Volgens mij is het voor veel trainers, coaches en spelers/sporters een dilemma; Wel of geen seks voor de wedstrijd… Wegen de voordelen op tegen de nadelen ? Krijg je er een boost van of ben je juist sneller vermoeid ? Ik heb er mijn oordeel over, maar daar gaat deze blog niet over. Ik neem je mee langs de dilemma’s die ik heb gehad in de voorbereiding naar en tijdens de Tankloop.

Op Tweede Kerstdag heb ik mijn eerste hardloop wedstrijd gelopen, de Kerstloop in Dishoek, over een afstand van 9 kilometer. Zes dagen later, op Oudejaarsdag had ik mijn tweede wedstrijd gepland, de Tankloop. Die ging dit jaar van Westkapelle naar Dishoek en weer terug, want tja als je 9 km kan lopen kan je ook een halve marathon aan, toch (dilemma) ? Mag je trouwens een wedstrijd van 20 km een halve marathon noemen (dilemma) ?

In de voorbereiding was ik erg zoekend naar welke tijd mijn streeftijd moest worden. Uiteraard niet te snel, maar hoe definieer je dat “te” (dilemma) ? Tijdens de training tussen mijn wedstrijden kreeg ik geen doeltreffend antwoord. Hoe noem je die training eigenlijk; Uitlopen van de Kerstloop of voorbereiden op de Tankloop (dilemma) ? Internet gaf geen antwoord, terwijl Google toch meestal mijn grootste vriend is. Daarmee kwam ik niet verder dan een tooltje om bestaande tijden om te zetten en een tooltje om vanuit een gemiddelde snelheid terug te rekenen. Hiermee zou ik uitkomen op 2 uur en 6 minuten… Maar hoe realistisch zou dat zijn (dilemma) ? Uiteindelijk was er op Facebook welgeteld één trainster die het aandurfde een streeftijd te roepen, ze daagde me uit om deze loop in 1 uur en 55 minuten te gaan doen. Compleet met bijbehorende tussentijden. Was dat haalbaar, ruim 10 minuten sneller dan mijn eerste ingeving (dilemma) ?

Ik loop als hobbyist, gedreven hobbyist, maar ik voel me zeker geen amateur, of (semi)pro. Toch was ik blij dat mijn vrouw voorstelde om daags voor de wedstrijd maar spaghetti te eten. Baat het niet dan schaadt het vast ook niet… Toen ik op de wedstrijddag wilde gaan ontbijten met worstenbroodjes werd me dat ook sterk afgeraden. Ik lijk dus wel een voedingsconsulente te hebben ;-)

Het was mooi weer op Oudejaarsdag, koud maar mooi, dus wat doen we aan (dilemma) ? Uiteindelijk heb ik gekozen voor hardloopkleding, lange en korte broek, t-shirt, flesjesbelt, hartslagmeter, telefoon en een petje.

Na het startschot ben ik vanuit de achterhoede vertrokken. Op het gemakje, links en rechts haalde ik mensen in. Ik maakte praatjes met veel collega Loopgroepers en wenste ze succes. In mijn hoofd bleef het spoken, ga ik niet te snel als ik ze voorbij loop (dilemma) ? Door de slechte GPS op mijn telefoon schommelde de snelheid tussen de 8 en de 15 km per uur. Daar had ik dus ook niet veel aan… In no time kregen we al last van tegenliggers, daar had ik niet op gerekend… Eigenlijk logisch, want de Tankloop is niet enkel over een afstand van 20 km, maar heeft ook 10 en zelfs 5 km. De snelheidsmosters van de vijf waren al op de terugweg ! Na een kilometer of twee hoorde ik achter mij; “11 km per uur.” Ik wist niet was ze bedoelden, maar ik besloot hem voor te laten gaan en aan te haken… Het bleek te gaan om een man in een Loopgroep Gonzàlez shirtje en twee dames. Volgen of laten gaan (dilemma) ? Op dat moment klonk 11 km per uur te snel voor me, maar wel veilig en vlak, dus besloot ik om aan te sluiten.

Op het 5 km punt stonden mijn ouders, lekker warm ingepakt; winterjassen, muts, sjaal en handschoenen. Gelukkig had ik het zelf naar mijn zin en lekker warm, anders was ik jaloers geworden. Maar ik was blij dat ze er waren en zij waren duidelijk trots dat ik daar liep. Inmiddels hadden de 10 km lopers ook hun keerpunt gehad en was het een stuk rustiger op het parcours. Ik kreeg ineens een vreemde gedachte. Zou ik vanwege de warmte, halverwege mijn lange broek uit doen (dilemma). Dit was toch ook niet echt prettig lopen.

Na een paar kilometer heb ik gevraagd of dit het standaard duurloop tempo was van dit groepje of speciaal voor de wedstrijd, maar het antwoord ben ik alweer vergeten. Dat deed er eigenlijk niet toe, ik wilde sociaal zijn, maar dat was duidelijk niet de bedoeling… “Shut up and run” moeten ze gedacht hebben.

Vlak voor het keerpunt in Dishoek stond mijn vrouw, samen met onze twee jongste dochters. Een HighFive en gelijk door… Shit, zonder het in de gaten te hebben gehad liep ik bijna de drankpost voorbij… Terug of door (dilemma) ? Niemand van het groepje leek iets te willen drinken en dus liepen we door. De drankpost zal ongeveer halverwege hebben gestaan en anders was Dishoek wel een mooi keerpunt, dus we begonnen aan de terugweg. Wat had ik behoefte aan een dertig seconde wandelen en een slokje… Enkel door het zien van die drankpost. Zou ik stoppen (dilemma) ? Een kilometer heb ik lopen twijfelen denk ik… Toen wist ik het, ik ging door… Totdat nog geen honderd meter later één van de dames aangaf af te haken en de ander stellig riep dat zij dan ook af haakte. Ik heb nog gevraagd of hij dan harder ging of op hetzelfde tempo en al zei hij dat hij gewoon door ging ik trok het niet meer, het voelde alsof hij versnelde en ik haakte vrij snel af…

Met nog een kilometer of zeven, acht te gaan moest ik zelf gaan bepalen hoe hard ik nog kon (dilemma). Eerst maar eens een slokje wandelend gedronken en weer door, want “Opgeven is geen optie…” Vlak voor de opgang bij Zoutelande nog maar eens een slokje gedaan en mijn rust gepakt. Want op die dijk ligt het 15 km punt en ik hoopte dat mijn ouders daar nog zouden zitten. Achteraf hoorde ik dat mijn big smile niet kon verhullen dat ik stuk zat en op karakter door ging. Persoonlijk dacht ik dat het wel redelijk ging, maar dat uitte ik blijkbaar niet. Aan het eind van die dijk sloeg mijn hart toch echt een keer over. Ik had het nog nagezocht, enkel over de voet- en wandelpaden, niets gezien over lopen over het strand en nu leek het toch echt een sliert van runners op het strand… Was dit nog haalbaar voor me (dilemma) ? Gelukkig bleek ik het “verkeerd” te zien, er liepen een paar hardlopers op het strand, maar die deden niet mee aan de Tankloop ! Gelukkig mocht ik over verharde paden door…

In die laatste kilometers zag ik iemand de man met de hamer tegenkomen. Hij trok het niet meer en stopte met hardlopen. Op mijn vraag; “Gaat het ?”, klonk er een “a” klank. Ik hoop maar dat hij inderdaad “ja” zei, want ik ben doorgelopen. Dacht ik het een minuut eerder nog zwaar te hebben, nu genoot ik alweer; Hij had het moeilijk en ik liep op techniek verder !

Verder onderlangs de duinen, door de bossen. Ik voelde me eenzaam. Voor me zag ik niemand meer, maar ook achter me was niemand te zien. Genieten, want wie loopt er nou zo heerlijk alleen een halve marathon ?

Vlak voor me lag Westkapelle. Daar moest ik heen om te finishen. Mooi dat ze mij (ons) zo uitbundig begroeten met vuurwerk ! De laatste keer de duin op naar boven en ik kon alweer zwaaien. Zouden ze er al staan en me al herkennen (dilemma) ? Weinig reactie, dus nog maar eens een keertje zwaaien en nu kwam er wel een reactie; Vrouw, kids en de tijdwaarnemers stonden me op te wachten. Kwam ik de vorige keer nog volledig uitgeput over de finish, nu voelde ik me goed. Moe maar voldaan ! Ook de tijd was verbazend goed; ruim onder de streeftijd met 1 uur 52 minuten.

Het laatste dilemma is het wel of niet vermelden van mijn eindpositie. Het viel me enigszins tegen, omdat ik veel mensen heb ingehaald. Maar achteraf was dat enkel tot het keerpunt van de tien en daarna kan ik me niet herinneren dat ik nog lopers heb ingehaald. Toch ben ik er trots op; 112de van de 119 mannen en 136ste van de 152 deelnemers. Zeker nog ruimte voor verbetering, maar een mooi eerste resultaat.

En voor wat betreft het dilemma; Ik zeg voor en na ;-)